In de vroegere jaren, de Zeeuwse periode, zijn leden van de familie Dirckx voornamelijk landbouwers en -arbeiders.
Het voornaamste middel van bestaan in Zeeuws-Vlaanderen was tenslotte de akkerbouw. In de oudste generaties bezaten diverse familieleden zelfs een kleine of middelgrote hofstede, dat is een boerderij met landerijen. Een aantal kinderen uit de tak van Jacob Dirckx, geboren in 1673, trouwde met vooraan-staande en welgestelde boerenzonen en -dochters.

De Zeeuwse schuur verrees tijdens de bloei van de landbouw in de 17de eeuw. De boerderijen die toen werden gebouwd, kregen grotere schuren en een losstaand woonhuis. Bekijk hier het venster in de Canon van Zeeland. Bron : YouTube.

Isaac Adriaensen Dirckx (generatie III) had een relatie met Janneke Franse. Uit deze relatie werd in 1687 een zoon geboren met de naam Isaac, genoemd naar Isaac Adriaensen Dirckx, die volgens de verklaring van de moeder de vader van het kind zou zijn. Het is echter biologisch niet meer te bewijzen dat het de daadwerkelijk de zoon van Isaac Adriaensen is.
De eerste drie generaties in de genealogie berusten derhalve op de verklaring van Janneke Franse én op het feit dat aan het kind de naam Dirckx werd toegekend. De relatie tussen Janneke Franse en Isaac Adriaensen Dirckx is van korte duur en houdt op te bestaan. Lees verder...

Genetische genealogie biedt de mogelijkheid familierelaties vast te stellen die niet via archiefonderzoek vastgesteld kunnen worden en biedt tevens de mogelijkheid om die familierelaties die wel via geschreven bronnen vastgesteld kunnen worden biologisch te bevestigen. In het kader van het 125-jarig bestaan van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde in 2008 werd het landelijke project "Genetische Genealogie in Nederland" uitgevoerd. Er hadden zich 410 mensen aangemeld voor deelname aan het project, een groot aantal. Binnen de familie Dirckx - Dirks - Dirkx waren er twee deelnemers aan het project. Lees verder...

Twee zonen uit het gezin Dirks-van Emden werkten lange tijd op de staatssteenkolenmijn Emma te Hoensbroek. Het waren Wiel, ondergronds mijnwerker bij de ventilatiedienst en zijn jongere broer Mathieu, ondergronds opzichter.

De film (1970) laat het mijnverleden herleven, door het werk in de mijnen vlak voor de sluiting te tonen. Het gaat over de mannen die op de 546 meter verdieping in een pijler van de Staatsmijn Emma werken. Te zien is wat er op een reguliere dag gebeurd. De mannen worden als ze bovenkomen in twee opzichten een ander mens, ten eerste omdat ze hun eigen taal hebben en ten tweede omdat ze er anders uitzien na het douchen, als het kolenstof weggewassen is. Bron : DSM.

Bart Dirks, journalist bij de Volkskrant, was van 2003-2008 correspondent in België voor diezelfde krant. Bart schreef het boek : "België bestaat, cultuurwijzer van een gespleten land".

Het boek gaat over Walen en Vlamingen die in twee door de taalgrens gescheiden werelden leven. Zij verwijten elkaar de toekomst op het spel te zetten. Daarbij is Brussel het brandpunt van een gespleten land. Bart bekijkt het met sympathie. Voor het bestellen van koffie in de veeltalige hoofdstad heeft hij een compromis á la Belge gevonden :
nu eens vraagt hij "un café, s'il vous plait", dan weer "een koffietje, alstublieft". Lees verder...